POLSKIE POMNIKI W ŚWIĄTYNIACH RZYMU (o książce)

W 1994 roku, w serii Monumenta Poloniae in Italia ukazała się książka Tadeusza Chrzanowskiego i Mariana Korneckiego pt. „Polskie pomniki w świątyniach Rzymu”, wydana przez Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk oraz Fundację Rzymską im. J. S. Umiastowskiej. Zostały w niej przedstawione pomniki nagrobne, epitafia i płyty kommemoratywne znajdujące się w kościołach i klasztorach rzymskich. Poniżej przedstawiamy fragment „Wstępu” tej bezcennej publikacji. W serii Monumenta Poloniae in Italia ukazała się również książka M.I. Kwiatkowskiej pt. „Groby polskie na cmentarzach Rzymu”.

FRAGMENT WSTĘPU

Pomniki, epitafia i tablice upamiętniające Polaków, obok innych zabytków polskich w Rzymie, pojawiły się wraz z obecnością naszych rodaków w Italii i Wiecznym Mieście. (…)

Odwiecznej obecności Polaków towarzyszyły polskie groby, z nich największe skupisko znajduje się na historycznym cmentarzu Campo Verano. Poważna jednak liczba osobistości, zarówno duchownych jak i świeckich, znalazła swe upamiętnienie w kościołach i ich podziemiach, katakumbach oraz licznych domach zakonnych, zwłaszcza zgromadzeń polskich. (…)

Materiał ujęty i omówiony w niniejszym opracowaniu ograniczony został wyłącznie do pomników nagrobnych, epitafiów i płyt kommemoratywnych znajdujących się w kościołach i klasztorach rzymskich, podczas gdy inne zabytki i dzieła sztuki zaliczane również do poloników będą przedmiotem kolejnych tomów. (…)

Opracowanie inwentarza polskich zabytków sepulkralnych w kościołach i klasztorach Rzymu stało się możliwe dzięki wsółinicjatywie Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk i Fondazione Romana Marchesa J. S. Umiastowska, która udzieliła nam stypendiów ułatwiających pobyt w Rzymie w trzech etapach w latach 1981, 1983 i 1986. (…) Podziękowanie dla Fundacji Rzymskiej kierujemy na ręce Jej Prezesa, dra Stanisława Augusta Morawskiego, którego osobistemu poparciu wiele zawdzięczmy. Wyrazy podziękowania winniśmy również Wikariatowi Rzymskiemu za życzliwą aprobatę udzieloną przez Władze kościelne, bez której nie byłoby możliwe dotarcie do wszystkich istniejących jeszcze obiektów i ich – na miarę potrzeb – szczegółowe przebadanie. (…)