CULTURA

A. BAGIŃSKA: Via Gaeta numero primo! – pracownia Henryka Siemiradzkiego w Rzymie

0

Artykuł „Via Gaeta numero primo! – pracownia Henryka Siemiradzkiego w Rzymie” autorstwa Agnieszki Bagińskiej ukazał się w tomie czwartym Sztuki Europy Wschodniej (2016 r.), został umieszczony w kolekcji cyfrowej bazhum.muzhp.pl i udostępniony do wykorzystania w ramach dozwolonego użytku. Poniżej zamieszczamy fragment artykułu oraz cały tekst do pobrania w formacie PDF.

Willa Henryka Siemiradzkiego, rys. Julian Maszyński (Tygodnik Ilustrowany nr 14 z dn. 5 kwietnia 1890 r.)

VIA GAETA NUMERO PRIMO! – PRACOWNIA HENRYKA SIEMIRADZKIEGO W RZYMIE

Agnieszka Bagińska

„ (…) Siemiradzki, który przeniósł się do Rzymu w 1872 roku, zajmował początkowo pracownię przy via Margutta 5, położonej w centralnej, ruchliwej części miasta. (…) Już wówczas pracownia malarza miała charakter otwarty – była dostępna dla gości w środowe popołudnia. Wnętrze wymagało wyposażenia stosownego dla pozycji Siemiradzkiego i profilu jego sztuki. (…)

Latem tego samego roku [1880] malarz wynajął skrzydło willi Falconieri we Frascati nieopodal Rzymu, gdzie tymczasowo urządził pracownię w sali udekorowanej frescami. Być może malownicze położenie, historyczna architektura budynku i otaczający go stary park miały wpływ na decyzję artysty o budowie własnego domu w Rzymie.

Willa Siemiradzkiego powstała w latach 1881-1883 na narożnej działce przy via Gaeta 1 w niezabudowanej jeszcze części miasta nieopodal Porta Pia, naprzeciwko dawnych rzymskich koszar. Architektem był dobrze znany malarzowi Francesco Azzurri, ówczesny dyrektor Akademii św. Łukasza w Rzymie. Dom nie zachował się do naszych czasów. Przetrwały jednak jego fotografie i opisy będące efektem licznych odwiedzin i ciągłego zainteresowania, jakie wśród rodaków budziła siedziba malarza. (…) Był to dwupiętrowy budynek o zwartej bryle i czytelnych podziałach architektonicznych. Mury parteru i pierwszego piętra pokryte były boniowaniem i oddzielone gzymsem od wysokiego drugiego piętra, ujętego w jońskie pilastry i wyposażonego w podwójny rząd okien w dekoracyjnych obramieniach. Nad potężnym gzymsem tej kondygnacji wznosiła się barierka okalająca taras na dachu. Znajdowało sie tam trzecie, nadbudowane jedynie na części domu, piętro, nazywane w prasowych relacjach „wieżycą”. Również na jej dachu był taras, na który wchodziło się po spiralnych schodkach.

Na parterze zapewne mieściły się pomieszczenia gospodarcze. Rodzina mieszkała na pierwszym piętrze, na które prowadziły schody z ogrodu i ganek z charakterystyczną ażurową barierką. (…) Na drugim piętrze ulokowana była duża dolna pracownia malarska i pomieszczenia pomocnicze, a na ostatniej kondygnacji druga – górna pracownia.

W relacjach prasowych na temat willi przy via Gaeta podkreślano przede wszystkim jej styl, który wynikał z osobistych upodobań właściciela i korespondował z rzeczywistością jego malarstwa. (…)

Pracownia Henryka Siemiradzkiego, rys. Miłosz Kotarbiński (Tygodnik Ilustrowany nr 14 z dn. 5 kwietnia 1890 r.)

POBIERZ CAŁY ARTYKUŁ W FORMACIE PDF>>>

CZYTAJ RÓWNIEŻ>>> Nekrolog Henryka Siemiradzkiego w języku włoskim oraz jego tłumaczenie na jęz. polski.

Henryk Siemiradzki (Tyg. Ilustrowany nr 14 z dn. 5 kwietnia 1890 r.)
Redazione
Siamo polacchi ma da tantissimi anni viviamo in Italia. Ci unisce la passione per la storia.

    M. BIERNACKA: Artyści polscy w Rzymie w latach 1900-1914

    Precedente articolo

    Krzysztof Piotrowski: Arbeitslager Fünfteichen. Obóz pracy w Miłoszycach 1943 – 1945

    Prossimo articolo

    Potrebbe piacerti anche

    More in CULTURA

    Commenti

    I commenti sono chiusi.