Di Artykuł Małgorzaty Ewy Kowalczyk pt. „Obraz Sycylii i Sycylijczyków w polskim piśmiennictwie geograficznym XVIII wieku” ukazał się w 2004 roku w czasopiśmie Przegląd Nauk Historycznych (nr 3/1). Poniżej cytujemy jego fragment bez przypisów oraz zamieszczamy całość do pobrania w formacie PDF.
Od stuleci Sycylia przyciąga, zachwyca, a jednocześnie budzi lęk. (…)
Spoglądając wstecz w XVIII stulecie, zwłaszcza w drugą jego połowę, można mówić o szczególnym zainteresowaniu Polaków tym egzotycznym regionem włoskiego Mezzogiorna. Tu bowiem równolegle do haseł i ideologii Oświecenia rodził się neoklasycyzm przynoszący nowy ideał życia i sztuki oparty na wzorach myśli starożytnej Hellady. Z jednej więc strony fascynowała przedstawicieli dawnej Rzeczpospolitej – jak zresztą wszystkich mieszkańców Północy – egzotyka i piękno krajobrazu, czar Wybrzeża Morza Jońskiego, groza Etny, z drugiej urok ziemi przepełnionej starogreckimi pomnikami. Żywe zainteresowanie wzbudzały także istniejące na wyspie przeciwieństwa w życiu codziennym, moralności oraz stosunków społecznych, ekonomicznych i politycznych. Tak więc „wiek XVIII – aby powtórzyć za Stanisławem Grzybowskim – ze swymi skłonnościami antykwarycznymi zwracał uwagę głównie na zabytki greckiej przeszłości, lekceważąc średniowiecze sycylijskie, a ówczesny stan kraju oceniając przez pryzmat jego równie leceważonych realiów politycznych i społecznych, rządów absolutnych, bandytyzmu i dziwactw magnackich”. Pasjonująca dziś historyków kultury arabsko-normandzka przeszłość Sycylii pozostawała w kulturze polskiej XVIII w. wyraźnie na uboczu powszechnych zainteresowań. Znalazło to swoje odbicie w nośnym medium wiedzy o ówczesnym świecie, jakim były krajoznawcze dzieła. (…) CZYTAJ CAŁOŚĆ W PDF>>>
CZYTAJ RÓWNIEŻ TEJ SAMEJ AUTORKI: Polki w Wenecji w drugiej połowie XVIII wieku. Zapiski z podróży Teofilii z Radziwiłłów Morawskiej i Katarzyny z Sosnowskich Platerowej>>>
(arb)
Commenti